کالبدشناسی قلب

1. دهلیز راست 2. دهلیز چپ 3. بزرگ‌سیاهرگ زبَرین 4. آئورت 5. سرخرگ ششی 6. سیاهرگ ششی 7. دریچه میترال (دولختی) 8. دریچه آئورتی 9. بطن چپ 10. بطن راست 11. بزرگ‌سیاهرگ زیرین 12. دریچه سه‌لتی 13. دریچه ششی

این عضو مخروطی‌شکل بصورت کیسه‌ای عضلانی تقریباً در وسط فضای قفسه سینه (کمی متمایل به جلو و طرف چپ) ابتدا در دل اسفنج متراکم و وسیعی مملو از هوا یعنی ریه‌ها پنهان شده و سپس توسط یک قفس استخوانی بسیار سخت اما قابل انعطاف مورد محافظت قرار گرفته‌است. ابعاد قلب در یک فرد بزرگسال حدود 6x9x12 سانتیمتر و وزن آن در آقایان حدود 300 و در خانمها حدود 250 گرم (یعنی حدود 0?4 درصد وزن کل بدن) می‌باشد.^{[نیازمند منبع]}

قلب در مدیاسیتینوم میانی ، پشت استخوان جناغ سینه و غضروفهای دنده های سوم تا ششم در سمت چپ قفسه سینه قرار دارد. دو پمپ جداگانه است : یک قلب راست که خون را به داخل ریه ها تلمبه می زند و یک قلب چپ که خون را در اندامهای محیطی تلمبه می زند. هر یک از این دو قلب جداگانه به نوبه خود یک پمپ دومحفظه ای ضربان دار متشکل از یک دهلیز و یک بطن است . دهلیزها حفراتی با فشار کم وگنجایش بالا هستند که وظیفه اصلی آنها ذخیره خون در هنگام انقباض عضله بطنی ( سیستول ) می باشد. انقباض دهلیزها مقداری خون اضافی را به داخل بطنها می راند، اما حدود 70 درصد پر شدن بطنهاغیرفعال در هنگام استراحت بطنی ( دیاستول ) انجام می شود . دهلیزها به وسیله یک دیواره بین دهلیزی نازک از هم جدا شده اند بطن ها حفراتی با فشار بالاتر هستند که وظیفه پمپاژ خون به ریه و تمام بافت های محیطی را به عهده دارند . چون فشار ایجاد شده در بطن چپ بسیار بالا تر از فشار بطن راست است، لذا میوکارد بطن چپ نسبت به میوکارد بطن راست بسیار ضخیم تر است. بطن ها به وسیله یک دیواره بین بطنی از هم جدا میشوند. این دیواره در قسمت بالا به صورت غشاء و در قسمت میانی و پایین به صورت یک دیواره عضلانی است . دهلیزها و بطن ها توسط دریچه های دهلیزی – بطنی از هم جدا می شوند. دریچه ای که دهلیز چپ را از بطن چپ جدا می کند موسوم به دریچه میترال ( دولتی ) و دریچه ای که دهلیز راست را از بطن راست جدا می کند دریچه تریکوسپید ( سه لتی ) نام دارد . این دریچه ها از جریان معکوس خون از بطنها به داخل دهلیزها در جریان سیستول جلوگیری می کنند . قسمت بطنی این دریچه ها به وسیله طناب های و تری به نام عضلات پا پیلری بطن خود وصل می شوند . هنگامی که دیواره های بطن منقبض می شوند عضلات پا پیلر نیز منقبض می شوند اما بر خلاف آ نچه ممکن است تصور شود کمکی به بسته شدن دریچه ها نمی کنند، بلکه لتهای دریچه را به سوی داخل بطن ها می کشند تا از برآمده شدن بیش از حد آنها در جریان انقباض بطن به داخل دهلیزها جلوگیری کنند. دریچه های نیمه هلالی ، بطن ها را از ]]مجاری شریانی]] جدا کرده و شامل دریچه آئورت ( بین بطن چپ و شریان آئورت ) و دریچه پولمونر ( بین بطن راست و شریان پولمونر ) هستند . دریچه های نیمه هلالی به طناب های وتری وصل نیستند و فشار زیاد در شریانها در پایان سیستول موجب بسته شدن بسیار سریع و محکم آنها می شود در حالیکه دریچه های دهلیزی بطنی بسیار نرم بسته می شوند . قلب توسط پرده دو لایه و نازک پریکارد از بقیه احشا داخل سینه مجزا می شود . لایه احشایی پریکارد موسوم به اپی کارد از لایه جداری آن به وسیله فضای پریکاردی جدا می شود . کیسه پریکارد به طور طبیعی محتوی 5 تا 30 میلی متر مایع شفافی است که قلب را لغزنده می سازد و به آن امکان می دهد تا با حداقل اصطکاک منقبض شود^[1]